Reisverslag 8

Het is weer even geleden maar in totaal zijn we twee weken bij Lisa en Scott geweest, waar we tussen de buien door genoten hebben van de mooie omgeving. Het strand lag op 5 minuten fietsen en in de buurt zijn een aantal mooie wandelroutes. Lisa heeft gestudeerd in Nederland en is gek op 'onze' appeltaart. Op regenachtige dagen waren wij meestal de kok en hebben we aardig wat appeltaarten gebakken. Een erg leuke tijd gehad maar het was in het begin wel even wennen. Bij ons vorige hosts was alles spik en span en hier vond je de hondenharen in de pannen...

De een na laatste dag werken waren Lisa en Scott niet thuis en begonnen wij met de laatste klusjes. Danny zaagde de laatste struik om en deze moesten nog verplaatst worden naar het gras om vervolgens bij de stort te dumpen. Dit ging alleen niet zoals gepland. Danny pakte een tak en daar kwam me opeens een schreeuw... AAAUUWW. Een splinter onder zijn nagel. Snel een tang pakken en proberen het hout er onder vandaan te halen maar het hout was te zacht. Gelukkig stond de buurman, Dave, buiten. Hij heeft nog geprobeerd het hout er onder de nagel vandaag te halen maar het lukte niet. Hij bood aan om ons naar het ziekenhuis te brengen om het daar te laten verwijderen. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis moest er een hele papierwinkel ingevuld worden en naar twee uren werden we eindelijk geholpen. De dokter kwam met een of andere crème aanzetten wat de splinter om hoog zou trekken. De volgende dag moesten we weer komen om hem te laten verwijderen. De volgende dag om twee uur hadden we een afspraak maar het was erg druk dus het kon wel wat later worden. Half 5 waren we eindelijk aan de beurt. De crème was geen succes dus de nagel moest ingeknipt worden. Na een aantal spuiten, knipjes en bloed was de splinter eindelijk bevrijd!

De laatste dag hebben we nog een wandeling gemaakt en was het stralend mooi weer! De volgende ochtend, 23 juni, zijn we weer met de bus naar Greymouth vertrokken om vervolgens weer met de straybus verder te reizen. De volgende bestemming was Franz Josef. Een erg klein dorpje waar maar zo'n 300 mensen wonen maar waar het stikt van de toeristen, voornamelijk in de zomer. De accommodatie lag tussen de bergen met sneeuw op de top. Erg mooi om te zien maar nog mooier was het vooruitzicht naar de volgende dag. De gletsjerhike en de weervoorspellingen waren top!

De volgende middag om 12 uur moesten we klaar staan. Hier kregen we een korte introductie en waterdichte kleding en prachtige boots. Na een korte wandeling door het bos, wat ook niet verkeerd was, kwamen we aan bij de helikopter. Waarmee we vervolgens naar de gletsjer gevlogen werden. Kleine mensen mogen voorin dus ik zat mooi naast de piloot met een prachtig uitzicht! Eenmaal op de gletsjer moesten we de spiks onder onze schoenen en startte onze hike. De gids voorop en na ongeveer drie uren lopen hebben we veel van de gletsjer kunnen zin! Een super vette ervaring!! Na afloop konden we nog gratis gebruik maken van de hotpool en dat was ook zeker gedaan! Een topdag!

De volgende dag vertrokken we vroeg richting Wanaka. Frans Josef was een mooie omgeving maar hoe dichter we bij Wanaka kwamen hoe mooier de omgeving. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt voor korte wandelingen en foto's. De bergtoppen bedekt met sneeuw op een dag met stralend mooi weer! Super veel mooie dingen gezien en foto's gemaakt. De laatste stop was bij het meer van Wanaka. Hier hebben we besloten om iets langer te blijven dag 1 nacht. De omgeving had iets magisch. In totaal zijn we 4 dagen in Wanaka geweest. Van de eerste dag bleef niet zoveel meer over. We hebben in de avond nog wat in het dorpje rondgelopen en alvast wat informatie opgevraagd over het snowboarden in Wanaka. De volgende ochtend hebben we het materiaal gehuurd en zijn we liftend bij het skigebied 'Trible Cone' gekomen. Een super mooi gebied met een waanzinnig uitzicht. Hier was een oefenpiste waar je gratis gebruik van kon maken. Danny moest het nog leren dus hier zijn we de hele dag aan het oefen geweest en dat ging best aardig!! De volgende ochtend vroeg de bus gepakt en rond 9 uur stonden we weer op de piste. Eerst nog even op de oefenpiste maar daarna snel de piste op!! Topsneeuw en mooie brede pistes! Het verschil met Europa is dat hier geen bomen op de piste staan, je kan ze ongeveer overal langs. Maar op een 'echte' piste naar beneden is zo makkelijk nog niet, maar toch Danny kwam elke keer weer beneden met vallen en opstaan. Super leuke dagen gehad met heerlijk weer maar de laatste dag bestond voornamelijk uit spierpijn. Dus hebben we lekker rustig aan gedaan, het dorpje met licht bekeken en savonds lekker uiteten geweest!

De volgende ochtend hebben we nog een bergwandeling gemaakt waar we op het topje een prachtig uitzicht hadden. Daarna zijn we weer met de bus vertrokken richting Queenstown. Ook deze route was weer geweldig. Zo bijzonder hoe het landschap hier zo snel kan veranderen. Van het wintersport gevoel zit je binnen een uurtje weer tussen rivieren, bergen en groen. Queenstown is ook weer een prachtig stad waar geen nee de koop is. Queenstown ligt tussen de bergen en het water. In de avond hebben we nog een aantal drankjes gedronken met de mensen uit de bus. De volgende dag hebben we wat rond gelopen in Queenstown en kwamen we tot de conclusie dat alles hier toch wel erg duur is. Dus maar naar het informatiecentrum geweest voor een aantal wandelroutes. In Queenstown is een gigantisch park. Deze hebben we bezocht en we zijn nog een dag de Queenstown hill opgelopen. Dat was best een pitte helling, maar het uitzicht was geweldig!! Op weg naar het centrum kwamen we een erg leuk cafe tegen waar we die avond heerlijk en goedkoop gegeten hebben!

De volgende ochtend vroeg, erg vroeg, vertrokken we met de bus naar Milford sounds. Dat was in iedergeval de bedoeling. Aangekomen in Te Anua werd ons verteld dat we niet verder konden. Het weer was te heftig en de wegen naar Milford sounds waren afgesloten. Er moest dus snel een ander plan gemaakt worden. De volgende bestemming was Steward Island. Uiteindelijk hebben we besloten om hier alvast heen te gaan en een dag langer te blijven. Vanuit Bluff vertrok de ferry richting Steward Island waar we een uurtje later aankwamen. Het hostel waar we overnachten was erg gezellig. De eigenaresse was erg vriendelijk en erg hing een huiselijke sfeer. De avond hebben we met de hele groep gekookt en gegeten. De volgende ochtend hebben we een wandeling over het eiland gemaakt. Een erg mooi eiland maar het weer zat niet erg mee, regenachtig en koud. Die avond was het quiz avond met als afsluiting een drankspelletje. Helaas moesten we de volgende ochtend alweer vertrekken. Op de boot terug was de zonsopgang prachtig te zien!! En rond een uurtje of 10 zaten we alweer in de bus om de omgeving rondom Invercargill te bekijken. We zijn op vele mooie plekken gestopt om zeeleeuwen en pinguïns te spotten. Helaas waren erg geen zeeleeuwen maar we hebben wel een pinguïn gespot! De eerste wilde pinguïn!! In de middag zijn wij afgezet in Invercargill om de volgende dag op weg te gaan naar onze nieuwe Wwoofing hosts in Palmerston, een klein dorpje vlak bij Dunedin.

In Invercargill hebben we niet veel meer gedaan. De volgende ochtend zijn we me een bus naar Dunedin gereisd. Ons spul bij het hostel gedumpt en hebben we de stad bekeken. Weer een hele andere omgeving. Dunedin gebaseerd op Schotland. Er wonen veel Schotten en er zijn zelfs straten die precies hetzelfde zijn als in Schotland.

De volgende ochtend werden we opgepikt in Dunedin en bij Paul en Lorna onze nieuwe hosts gebracht. Zij hebben een gigantisch land, je moest eerst ongeveer 500 meter door hun bos rijden voordat je bij het huis kwam. De eerste 2,5 jaar hebben ze in een zeecontainer gewoond. Dit was nu ons onderkomen. Een leuk, gezellig klein huisje. Ze hebben drie kinderen Eve is 6 jaar oud, Jordan 4 jaar en de jongste Annalica is 1. Een hele leuke familie, altijd vrolijk! De schoolvakantie was begonnen dus de kinderen waar twee weken thuis. Dat betekende veel drukte in huis maar ook gezelligheid!!

De eerste dagen zijn we voornamelijk bezig geweest met brandhout stapelen. Ze hebben een groot bos waar ze hun eigen brandhout kappen. Danny is eerste dagen met Paul mee geweest, bomen kappen, taken slepen. Maar hij kreeg een overbelaste spier in zijn hand. Dus moest ik de dagen erop mee. Danny is daarna voornamelijk bezig geweest met snoeien. Ook hebben we nog een dag op de jongste gepast.

De tweede dag namen Paul en Jordan ons mee naar het strand en een prachtige plek waar je pinguïns en zeehonden kon spotten. Deze hebben we ook zeker gezien! De pinguïns komen aan land als het schemerig wordt. Er grappig om te zien hoe ze aan land hoppen en vervolgens een plekje zoeken om de nacht door te brengen. Hoe verder we wandelde hoe meer pinguïns we zagen. Een paar dagen geleden was het nog zoeken om 1 pinguïn en hier waren tientallen te zien. Even later struikelden we bijna over de zeehonden. Erg bijzonder om de dieren van zo dichtbij in het wild te zien. Verder hebben we een aantal mooie wandelingen gemaakt rondom Palmerston.

De tweede week was er in Dunedin canberry chocolade festival. Dit is een initiatief van de lokale chocoladefabriek om in de winter mensen naar Dunidin te krijgen. Er waren veel activiteiten te doen in en rondom Dunedin en niet onbelangrijk, overal gratis chocolade. Paul en Lorna hebben ons en de kinderen een aantal keren meegenomen. We hebben een tour gedaan waar we albatrossen gespot hebben. Een gigantische vogel met een vleugelspanwijdte van 3 meter. En in de verte hebben we een walvis gezien. Ook zijn we nog een dag in Dunedin geweest voor de jaffa race. De afsluiting van het festival. Jaffa is een soort M&M met sinaasappel smaak. Deze werden in grote getale van de steilste straat naar beneden gerold. Je kon een jaffa kopen en als jouw jaffa als eerste beneden was kon je een prijs winnen. Al het opgebrachte geld ging naar een goed doel. Helaas geen geluk gehad.

We hebben een erg leuke tijd hier gehad maar helaas moesten we naar twee weken weer verder. We zijn weer met de bus van Dunedin terug naar Queenstown gereisd waar we de volgende weer met stray vertrokken richting Mount Cook de hoogste berg van Nieuw-Zeeland 3,7 km. Weer een heel ander landschap dan in Dunedin. In Mount Cook kwamen we aan op weer een ander magisch plekje. Geen winkel of iets in de buurt. Alleen een aantal hotels en het hostel waar wij verbleven had een geweldig uitzicht op Mount Cook. De middag hebben we met de groep een wandeling gemaakt naar het meer bij de voet van Mount Cook, waar het uitzicht nog beter was! Helaas moesten we de volgende dag alweer vertrekken naar Rangitata. Weer een erg klein dorpje en een erg klein hostel. Onderweg hebben we een aantal stops gedaan met geweldige uitzichten. Die avond heeft de buschauffeur ons een heerlijk maal gekookt. De avond was heerlijk relaxt. De dag erna vertrokken we vroeg richting Christchurch om een aantal passagiers op het vliegveld af te zetten en vervolgde we ons reis richting Kaikaura. Een schitterend dorpje tussen de bergen en de zee waar je walvissen, dolfijnen, pinguïns en zeeleeuwen kunt spotten. Ook deze dag hebben we langs het strand gewandeld en heerlijk gerelaxt. Helaas moesten we de volgende dag het prachtige zuidereiland alweer gedag zeggen. Maar niet zonder een stopt waar we baby zeeleeuwen onder de waterval zagen zwemmen, erg bijzonder! De baby zeeleeuwen worden daar door hun moeders heen gebracht zodat ze geen last hebben van de storm op zee en ver weg zijn van haaien. Daarna vervolgende we onze weg richting Picton om daar weer op de boot de stappen richting Wellington. Hier verblijven we twee nachten en dan pakken we de bus richting Gisborne aan de westkust van het noordereiland. Hier gaan we Wwoofen bij een man die allerlei fruitbomen heeft en hier kunnen we waarschijnlijk ook nog wat bijverdienen.

Nog maar een maandje en dan zit het er alweer op. De tijd gaat nu wel erg snel...